Pomoc frankowiczom - najczęstsze pytania
Nasza pomoc obejmuje:
- analizę umowy kredytowej pod kątem sprawdzenia istnienia w niej klauzul abuzywnych (które są niedozwolone)
- sporządzenie pism procesowych w sprawach frankowych - pozwu, repliki odpowiedzi na pozew, wniosku o zabezpieczenie powództwa, apelacji lub odpowiedzi na apelację, zazalenia oraz innych
- reprezentacje przed sądem w postaci udziału w rozprawach sądowych i innych posiedzeniach
- możliwość spotkań w naszej kancelarii w celu omówienia przebiegu sprawy
Pytania i odpowiedzi
Jak brzmią przykładowe klauzule tzw. waloryzacyjnych zawarte w umowach kredytowych?
- „Kredyt jest indeksowany do CHF/USD/EUR, po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna CHF/USD/EUR według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku”
Bank Millennium SA w Warszawiee - „Raty kapitałowo-odsetkowe oraz raty odsetkowe spłacane są w złotych po uprzednim ich przeliczeniu wg kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej BRE Banku S.A. obowiązującego na dzień spłaty z godziny 14:50”
BRE BANK SA w Warszawie - „Kwota kredytu denominowanego (waloryzowanego) w CHF lub transz kredytu zostanie określona wg. kursu kupna dewiz dla wyżej wymienionej waluty zgodnie z tabelą kursów obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu”
Kredyt Bank SA (następca Santander SA) - „Kredyt wykorzystywany jest w złotych, przy jednoczesnym przeliczaniu kwoty kredytu według kursu kupna dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w Banku w dniu wykorzystania kredytu”
Kredyt Bank SA (następca Santander SA)
Jak brzmi przykładowa klauzula kredytu denominowanego?
- „Bank udziela kredytobiorcy kredytu w kwocie (…) CHF na okres (…) miesięcy. Kredyt zostanie wypłacony w ciągu trzech dni roboczych w kwocie (…) PLN, co stanowi kwotę (…) CHF przeliczoną według kursu z dnia (…) Kwota udzielonego kredytu (…) CHF. Kredyt jest wypłacany w walucie polskiej na finansowanie zobowiązań w rzeczypospolitej Polskiej”
PKAO BP SA
Jak brzmi przykładowa klauzula kredytu indeksowanego?
- „Bank udziela kredytobiorcy kredytu w kwocie (…) PLN indeksowanego kursem CHF, na warunkach określonych w umowie (…)”
GE Money Bank SA (następca: BPH SA) - „Bank udziela kredytobiorcy kredytu w kwocie (…) PLN denominowanego (waloryzowanego) w walucie CHF, na okres (…). Kwota kredytu denominowanego (waloryzowanego) w CHF lub transz kredytu zostanie określona wg. kursu kupna dewiz dla wyżej wymienionej waluty zgodnie z tabelą kursów obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu”
Kredyt Bank SA (następca Santander SA)
Jaka jest podstawa prawna dochodzenia roszczeń kredytobiorców?
Podstawą prawną dochodzenia roszczeń jest przede wszystkim art. 385[1] kodeksu cywilnego (o niedozwolonych postanowieniach umownych w obrocie z konsumentami).
Zgodnie z art. 385[1] § 1 postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.
Nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta (art. 385[1] § 3 k.c.).
Mając na uwadze powyższe, aby uznać dane postanowienie umowy za niewiążące zgodnie z art. 385[1] § 1 kc, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:
- umowa została zawarta z konsumentem
- postanowienie umowy nie było uzgodnione indywidualnie
- postanowienie umowy kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy
- postanowienie umowy nie dotyczy głównych świadczeń stron, takich jak cena czy wynagrodzenie (chyba że nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny)
Zarówno oceny zgodności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami, jak również oceny, czy postanowienie kształtuje prawa i obowiązki w sposób rażąco naruszający interesy konsumenta, dokonuje się w chwili zawarcia umowy.
Jaka jest podstawa prawna zwrotu świadczeń kredytobiorców?
Nieważność umowy kredytowej powoduje, że dotychczas spełnione przez kredytobiorców świadczenia dokonane w wykonaniu umowy należy uznać jako nienależne, co skutkuje obowiązkiem ich zwrotu przez bank w całości na podstawie art 410 § 1 i 2 kc w związku z art. 405 kc z art. 58 § 1 kc.
Norma prawna wyrażona w art. 410 § 2 kc stanowi, że świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.
W przypadku odfrankowienia, tj. w sytuacji gdy Sąd uzna, że kredytobiorców nie wiążą niedozwolone postanowienia umowne, ale umowa może dalej być kontynuowana, nie ma podstawy spłacania rat z użyciem klauzuli waloryzacyjnej (niedozwolonych postanowień), a dotychczas uiszczone raty spełnione ponad wartość rat kredytu, do których kredytobiorcy byliby zobowiązani, gdyby spłacali kredyt z pominięciem abuzywnych postanowień, jest świadczeniem spełnionym bez podstawy prawnej, co rodzi obowiązek banku do zwrotu nienależnie zapłaconej części świadczenia na podstawie art. 410 § 1 i 2 kc w związku z art. 405 kc i z art. 385[1] § 1 kc.
Czy postępowanie sądowe jest niezbędne?
W celu dochodzenia roszczeń o unieważnienie umowy kredytu, czy też jej odfrankowienie, bank nie dokonuje sam automatycznego frankowania, czy też unieważnienia umowy, dlatego droga sądowa jest niezbędna.
Czy ugoda może być opłacalna dla kredytobiorców?
Propozycje ugodowe banku warto skonsultować z prawnikiem i dokonać oszacowania korzyści, jakie są możliwe do osiągnięcia w drodze procesu sądowego, czy też zawarcia ugody. Zawarcie ugody z bankiem zazwyczaj opatrzone jest klauzulą zrzeczenia roszczeń, z tego względu nie jest możliwe wytoczenie powództwa o przedmiot ugody w przyszłości.